Ιστορία Δήμου

 

Σε απόσταση λίγων χιλιόμετρων βορειοδυτικά από το κέντρο της Θεσσαλονίκης βρίσκεται η Πολίχνη ,ένας από τους μεγαλύτερους δήμους της πόλης .
Καταλαμβάνει έκταση 7,325 στρεμμάτων από τα οποία το 60% αποτελούν πολεοδομημένη περιοχή ,η οποία περιλαμβάνει 

• Το κέντρο της Πολίχνης ( 1000 στρ.)

• Το συνοικισμό Μετεώρων (1300 στρ.)

• Ανθοκήπων (περιοχή Καρατάσου ) 1200 στρ

Η Πολίχνη αποτελούσε ανέκαθεν χωνευτήρι του προσφυγικού Ελληνισμού ,που εγκαταστάθηκε κατά κύματα στην πατρίδα ,καθώς προσέφερε γόνιμο έδαφος για ανάπτυξη και δημιουργία .
Αρχικά η περιοχή κατοικούνταν από ορισμένες οικογένειες Βλάχων, ωστόσο η οικιστική μορφή της και ο χαρακτήρα της διαμορφώθηκαν μετά τη σταδιακή εγκατάσταση σε αυτήν των προσφύγων ,που έφεραν μαζί τους τον πολιτισμό ,τις τεχνικές γνώσεις και τις συνήθειες που είχε αναπτύξει ο Ελληνισμός ,που διέπρεπε από χιλιάδες χρόνια στη Μικρά Ασία και στον Πόντο .
Η Πολίχνη , σε απόλυτη συμφωνία με το όνομα της , αποτελεί μια μικρή πόλη , που διαθέτει προσωπικό χαρακτήρα και λειτουργεί με το δικό της μοναδικό ρυθμό. 
Μέσα στα όρια της στεγάζονται δημόσιες υπηρεσίες ,εγκαταστάσεις κοινωνικής μέριμνας ,πολιτιστικοί και αθλητικοί σύλλογοι, τοπική αγορά στο κέντρο της Πολίχνης .
Ιδιαίτερα αξιόλογη είναι και η πολιτιστική της κληρονομιά η οποία επικεντρώνεται στην τράπεζα και την Τούμπα Λέμπέτ και στους Βυζαντινούς νερόμυλους .
Η περιοχή της Πολίχνης χάνεται στο πέρασμα των αιώνων ακλουθώντας κοινή πορεία με την ιστορία της Θεσσαλονίκης . 
Το 17ο- 18ο  αιώνα εμφανίζεται ως Καραχουσειν  ή ΚΑΡΑΙΣΙΝ    
ΤΟ 19ο φθάνουν στην περιοχή και εγκαθίστανται κάποιες οικογένειες βλάχων .
Το 1914 κατέφθασαν από την ΤΣΑΛΚΑ 33 οικογένειες προσφύγων 
Το 1917 ορόσημο για την ιστορία της Θεσσαλονίκης λόγω της μεγάλης πυρκαγιάς στην Πολίχνη δημιουργήθηκε στρατόπεδο φιλοξενίας πυροπαθών .
Από το 1920 έως και το 1926 εγκαταστάθηκαν στο Καράισιν 140 οικογένειες Καυκασίων προσφύγων οι οποίες προέρχονταν από την περιοχή του ΚΑΡΣ και της ΤΣΑΛΚΑΣ .
Ο πρώτος ναός στεγάσθηκε σε έναν από τους θαλάμους των οικιστών που είχαν κτισθεί το 1917 πάνω από την παλιά κρύα βρύση .
Τη μεγάλη Εβδομάδα του 1927 ο παπά -ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ εκφράζει την ιδέα για την ανέργεση νέου ναού και την 4η Μαΐου αποφασίστηκε ανέργεση του.
Πολίχνη η πόλη που κρύβει στα σπλάχνα της  την κουλτούρα την γνώση και την νεότερη ιστορία της Ελλάδας .

Σε απόσταση λίγων χιλιόμετρων βορειοδυτικά από το κέντρο της Θεσσαλονίκης βρίσκεται η Πολίχνη ,ένας από τους μεγαλύτερους δήμους της πόλης .
Καταλαμβάνει έκταση 7,325 στρεμμάτων από τα οποία το 60% αποτελούν πολεοδομημένη περιοχή ,η οποία περιλαμβάνει 

• Το κέντρο της Πολίχνης ( 1000 στρ.)

• Το συνοικισμό Μετεώρων (1300 στρ.)

• Ανθοκήπων (περιοχή Καρατάσου ) 1200 στρ

Η Πολίχνη αποτελούσε ανέκαθεν χωνευτήρι του προσφυγικού Ελληνισμού ,που εγκαταστάθηκε κατά κύματα στην πατρίδα ,καθώς προσέφερε γόνιμο έδαφος για ανάπτυξη και δημιουργία .
Αρχικά η περιοχή κατοικούνταν από ορισμένες οικογένειες Βλάχων, ωστόσο η οικιστική μορφή της και ο χαρακτήρα της διαμορφώθηκαν μετά τη σταδιακή εγκατάσταση σε αυτήν των προσφύγων ,που έφεραν μαζί τους τον πολιτισμό ,τις τεχνικές γνώσεις και τις συνήθειες που είχε αναπτύξει ο Ελληνισμός ,που διέπρεπε από χιλιάδες χρόνια στη Μικρά Ασία και στον Πόντο .
Η Πολίχνη , σε απόλυτη συμφωνία με το όνομα της , αποτελεί μια μικρή πόλη , που διαθέτει προσωπικό χαρακτήρα και λειτουργεί με το δικό της μοναδικό ρυθμό.
Μέσα στα όρια της στεγάζονται δημόσιες υπηρεσίες ,εγκαταστάσεις κοινωνικής μέριμνας ,πολιτιστικοί και αθλητικοί σύλλογοι, τοπική αγορά στο κέντρο της Πολίχνης .
Ιδιαίτερα αξιόλογη είναι και η πολιτιστική της κληρονομιά η οποία επικεντρώνεται στην τράπεζα και την Τούμπα Λέμπέτ και στους Βυζαντινούς νερόμυλους .
Η περιοχή της Πολίχνης χάνεται στο πέρασμα των αιώνων ακλουθώντας κοινή πορεία με την ιστορία της Θεσσαλονίκης . 
Το 17ο- 18ο  αιώνα εμφανίζεται ως Καραχουσειν  ή ΚΑΡΑΙΣΙΝ    
ΤΟ 19ο φθάνουν στην περιοχή και εγκαθίστανται κάποιες οικογένειες βλάχων .
Το 1914 κατέφθασαν από την ΤΣΑΛΚΑ 33 οικογένειες προσφύγων 
Το 1917 ορόσημο για την ιστορία της Θεσσαλονίκης λόγω της μεγάλης πυρκαγιάς στην Πολίχνη δημιουργήθηκε στρατόπεδο φιλοξενίας πυροπαθών .
Από το 1920 έως και το 1926 εγκαταστάθηκαν στο Καράισιν 140 οικογένειες Καυκασίων προσφύγων οι οποίες προέρχονταν από την περιοχή του ΚΑΡΣ και της ΤΣΑΛΚΑΣ .
Ο πρώτος ναός στεγάσθηκε σε έναν από τους θαλάμους των οικιστών που είχαν κτισθεί το 1917 πάνω από την παλιά κρύα βρύση .
Τη μεγάλη Εβδομάδα του 1927 ο παπά -ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ εκφράζει την ιδέα για την ανέργεση νέου ναού και την 4η Μαΐου αποφασίστηκε ανέργεση του.
Πολίχνη η πόλη που κρύβει στα σπλάχνα της  την κουλτούρα την γνώση και την νεότερη ιστορία της Ελλάδας .